Świerzb

To choroba zakaźna wywołana przez świerzbowiec ludzki – rodzaj roztocza. Jest to częste schorzenie trapiące ludzi nie tylko z niższych warstw społecznych. Do zakażenia dochodzi na drodze bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną oraz przedmiotami do niej należącymi. Dzieci łatwo nabywają świerzbowca podczas zabawy z chorym.

Objawy: Głównymi objawami świerzbu jest świąd, wyjątkowo uporczywy w nocy (świerzbowce uczynniają się pod wpływem rozgrzania ciała w pościeli) oraz wysypka grudkowo-pęcherzykowa. Chory drapiąc się, doprowadza do powstania przeczosów i wtórnych uszkodzeń naskórka. Charakterystyczną cechą są nory świerzbowcowe, zlokalizowane na bocznych powierzchniach placów. Świerzb bytuje niemal na całym ciele z wyjątkiem twarzy i pleców. U dzieci charakterystyczne jest umiejscowienie zmian na dłoniach i podeszwach stóp.

Leczenie należy podjąć jak najszybciej. Jest to istotne z uwagi na łatwe rozprzestrzenianie się choroby. Kuracja najczęściej polega na smarowaniu całego ciała preparatami zawierającymi permetrynę (np. Infectoscab w kremie). Substancję należy, dokładnie rozprowadzić na całym ciele, omijając twarz i skórę owłosioną głowy. Szczególną uwagę należy zwrócić na okolice międzypalcowe i fałdy skórne. Preparat pozostawia się na skórze przez co najmniej 8 godzin np. na noc. W tym czasie nie wolno się kąpać. Po umyciu rąk należy ponownie rozprowadzić krem na dłoniach. Po upływie wyznaczonego okresu należy dokładnie zmyć środek np. pod prysznicem. Świerzbowiec może przeżyć kilka dni poza organizmem człowieka. Przez około 2 tygodnie nie wolno używać ubrań uprzednio noszonych oraz pościeli. Należy je wyprać i wyprasować. W leczeniu pomocne są kąpiele z dodatkiem olejków: lawendowego, herbacianego, cynamonowego. Babcinym sposobem na świąd jest również kąpiel z dodatkiem krochmalu kukurydzianego.

Ważne! Leczeniem powinny być objęte wszystkie osoby z otoczenia chorego.